Προλαβαίνουμε να αλλάξουμε ρότα

Δήμος Χλωπτσιούδης

Ένας μικρός σάλος δημιουργήθηκε, εχθές στο διαδίκτυο με τα αγιασμένα που πρόσφερε ιερέας σε μαθητές… Τρολιά ή αληθινό περιστατικό, μας είναι αδιάφορο… Και τούτο διότι πίσω από το ευτράπελο περιστατικό που επιφανειακά πολλοί έσπευσαν να ειρωνευτούν, λίγοι στέκονται στην ουσία που γεννά αυτή την ευπιστία κι ακόμα λιγότεροι αντιλαμβάνονται την ανάγκη των μαθητών και των γονέων να πιστέψουν σε θαύματα (μία άμεση δηλαδή και άκρως επιλεκτική παρέμβαση του θείου για ένα μεμονωμένο γεγονός στην ανθρωπότητα).

Τον Μάη Δροσουλίτες

O Kόκκινος Πύργος,1913, ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ

Συντάκτης: Αρχοντία Κάτσουρα

Ξημέρωμα 17ης Μαΐου 1828, Σφακιά. Ο πασάς της Κυδωνίας Μουσταφά, με 8.500 άνδρες, επιτίθεται στο Φραγκοκάστελο, που υπό τις διαταγές του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, του Ηπειρώτη οπλαρχηγού και των 600 παλικαριών του, ιππέων και πεζών, Κρητικών και μη, αντιστέκεται.

Δεν τους άφησε να τη σωπάσουν

Η Σαρλότ πέτυχε -για πρώτη φορά σε δίκη για βιασμό- η εκδίκαση να είναι ανοιχτή στο κοινό ώστε να δει ο κόσμος πώς αντιμετωπίζονται τα θύματα βιασμού

Συντάκτης: Χριστίνα Πάντζου

Πρός "Μεγαλοσχήμονες"

«Υπάρχει πνευματική τρομοκρατία. Τα μεγάλα ονόματα, ή οι μεγάλες φίρμες ασκούν ένα είδος τρομοκρατίας. Όταν ένα όνομα είναι πολύ μεγάλο, ο κοινός αναγνώστης ή κοινός ακροατής διστάζει να σχηματίσει γνώμη»

Ιαβέρης: Ηλίθιε Έλληνα, πάψε να κάνεις εγκλήματα κατά του εαυτού σου

Τι δήλωσε ο Ιαβέρης για την θλιβερή παιδεία του Ελληνάρα, την κακή νοοτροπία και την χαμηλή αυτοεκτίμησή του, ανήμερα της Ευρωπαϊκής Ημέρας Οδικής Ασφάλειας και ενώ στη χώρα σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, τα τροχαία αντί να μειώνονται, αυξάνονται

Ο δολοφόνος της διπλανής πόρτας

Του Λουκά Βελιδάκη
Ήταν περίπου 4 το πρωί. Την απόλυτη ησυχία διέκοψαν ξαφνικά εφιαλτικές κραυγές- κραυγές δυνατές που μετά βεβαιότητας ακούστηκαν σε πολλά οικοδομικά τετράγωνα γύρω από το σημείο της έντασης. Πρόκειται για μία ιστορία που δεν την έχω πει, παρά μόνο σε ελάχιστους ανθρώπους του στενού οικογενειακού και φιλικού μου κύκλου. Μία πτυχή της φρικαλέας υπόθεσης με τη δολοφονία της 4χρονης Άννυ, την επανέφερε στη μνήμη μου, με ήχο άσχημο. Και ακόμα πιο άσχημες συνδηλώσεις.Γυρνάμε το χρόνο πίσω, στο 2010. Τότε βρισκόμασταν στα πρώτα στάδια της κρίσης και οι πάντες αναζητούσαν απαντήσεις. Εκείνες τις μικρές ώρες μίας καθημερινής διάβαζα στο διαδίκτυο δημοσιεύματα του ξένου Τύπου. Τη σιγαλιά τη διέλυσαν απροσδόκητες κραυγές από το δρόμο. Βγήκα στο μπαλκόνι προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει. Οι κραυγές ήταν από γυναίκα η οποία δεχόταν γροθιές από νεαρό άνδρα.

Θ.Β.: Από τη Μακρόνησο... στη χώρα της σφαλιάρας

Από τα παιδικά μου χρόνια ίσαμε που μετακόμισα, η μάνα μου χρησιμοποιούσε το όνομα του σαν ψόγο για να εκφράσει την μητρική της ανησυχία, ενίοτε και την οργή: «Σταμάτα να τρέχεις σαν τον Βέγγο! Κορόιδο!».  Ο Θ.Β. , που τον υποτιμούσα βαθιά ως παιδί, έγινε έτσι αναπόσπαστο κομμάτι μιας «ενοχικής» οικογενειακής μυθολογίας (πιθανότατα της μυθολογίας κι άλλων λαϊκών οικογενειών) πασπαλισμένης με οργή και φιλότιμο, που προσπαθούσε πρόχειρα να κρυφτεί  πίσω από την κυνικότητα της νέας εποχής, όπως συνέβη ίσως στο σύνολο της νεοελληνικής κοινωνίας. Ο Θ.Β. δεν βολευόταν σε όλα αυτά. Και ξεβόλευε (και πόσο ξεβόλευε!) κι ο ίδιος.