Συντάκτης: Πέπη Ρηγοπούλου
Στο θεατρικό του έργο «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» ο
Φρίντριχ Ντίρενματ μας αφηγείται την επιστροφή μιας παράξενης και
πάμπλουτης γριάς κυρίας στο χωριό που τη γέννησε. Η κυρία Σακανασιάν,
όπως λέγεται, γνωστοποιεί ότι θα σώσει το χωριό, το οποίο λιμοκτονεί και
καταρρέει, με έναν όρο. Να βρεθεί αυτός που θα σκοτώσει τον άντρα ο
οποίος, όταν ήταν νέα, την είχε αποπλανήσει και στη συνέχεια
εγκαταλείψει παραδίδοντάς την στη δημόσια καταισχύνη. Το έργο, που μας
αφηγείται πώς η κοινότητα υποκύπτει στη φονική προσταγή της, δεν είναι
μόνον μια αλληγορία της διαβρωτικής παντοδυναμίας του πλούτου. Είναι
πολύ περισσότερο ένα συγκλονιστικό σύμβολο του τρόπου με τον οποίο οι
κατεστημένες κοινωνικές δυνάμεις έβλεπαν στη δεκαετία του ’60 τη
γενικευμένη ανάδυση ενός φαινομένου, που βεβαίως είχε πολύ παλαιότερες
ιστορικές ρίζες: του φεμινιστικού ή, μάλλον, όπως εγώ το αποκαλώ, του
γυναικείου κινήματος και του γυναικείου λόγου.
