Σήμερα έχουν γενέθλια

Δεν ήταν πραγματικά φίλη μου. Την ήξερα από τη δουλειά, ήταν συνάδελφος και έτσι γίναμε «φίλοι» στο facebook. Στενοχωρήθηκα, όταν πριν κάποιους μήνες έμαθα ότι έφυγε νικημένη από την αρρώστεια. Η ζωή συνεχίστηκε. Η πραγματική και η ψηφιακή. Μέχρι τη μέρα, που είδα ένα σωρό ανέμελους αδαείς να της εύχονται «χρόνια πολλά, με υγεία και λεφτά» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Και κάποια προσεκτικά υπονοούμενα. Από αυτούς που ψαρεύουν κιόλας καμιά φορά στα τυφλά. Από αυτούς, που κάθε πρωί ανοίγουν το βιβλίο με τους ψηφιακούς φίλους για να δουν ποιός έχει γενέθλια και να βγάλουν την υποχρέωση των ευχών. Μην μας πουν και άξεστους. Ευχές ειλικρινείς και ατόφιες. Από «φίλους», που στην κυριολεξία δεν ξέρουν αν ζεις ή πέθανες...

Η Δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να τα πει

ΟΣΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ, ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΜΗ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ. Όσοι δεν δουλεύουν, φοβούνται μη δεν βρουν ποτέ δουλειά. Όποιος δεν φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό. Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.