Το Anlong Pi είναι πλέον πολύ
γνωστό. Οι δημοσιογράφοι έχουν γράψει γι' αυτό. Οι φωτογράφοι το
απαθανατίζουν. Οι τουρίστες το επισκέπτονται ως αξιοθέατο. Το Anlong Pi
είναι μια κόλαση, τοξική, επικίνδυνη, που μυρίζει θάνατο, αλλά
ταυτόχρονα είναι και σπίτι για εκατοντάδες ανθρώπους που δεν βρίσκουν
μια αξιοπρεπή γωνιά σε αυτόν τον πλανήτη για να επιζήσουν.
Η Καμπότζη είναι μία από τις φτωχές χώρες στον κόσμο και εύφορο έδαφος εκμετάλλευσης από τις πολυεθνικές, τόσο για τα πάμφθηνα εργατικά της χέρια όσο και για τη γη της. Το μέσο εισόδημα είναι λιγότερο από 32 δολάρια τον μήνα. H χωματερή του Anlong Pi είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της τρομακτικής δυστυχίας.
Έκτασης περίπου όσο 11 γήπεδα ποδοσφαίρου, απέχει 240 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Πνομ Πενχ και 30 χιλιόμετρα από το θέρετρο Siem Reap με τους 140.000 κατοίκους του, που διαθέτει μεν διεθνές αεροδρόμιο, αλλά όχι χώρο υγιειονομικής ταφής των σκουπιδιών.
Όλο τον χρόνο τα οικιακά απορρίμματα συλλέγονται και πετιούνται στον λάκκο του Anlong Pi, πολύ κοντά στο διάσημο σύμπλεγμα ναών Angkor Wat, που βρίσκεται σε κάθε τουριστικό οδηγό για την Καμπότζη και δέχεται εκατομμύρια επισκέψεις κάθε χρόνο. Πολλοί από τους τουρίστες πλέον κάνουν μια στάση εκεί και για μερικά σεντς φωτογραφίζουν ως «σουβενίρ» και τη βρωμερή, ακραία δυστυχία των ανθρώπων των σκουπιδιών.
Τα παιδιά είναι πολύ χρήσιμοι εργάτες: είναι ελαφριά και δεν «βουλιάζουν» στους σωρούς των σκουπιδιών, που πολλές φορές πλέουν πάνω σε λίμνες νερού.
Μόλις φθάνουν τα φορτηγά για να αδειάσουν τα σκουπίδια αρχίζει και ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση των 300 οικογενειών που ζουν εκεί.
Για να κερδίσουν το «αξιοπρεπές» μεροκάματο του ενός δολαρίου την ημέρα, θα πρέπει να μαζεύουν περίπου 4 κιλά ανακυκλώσιμων πλαστικών ή μετάλλων την ημέρα. Γυαλί, χαρτί και κυρίως χαλκός είναι τα πλέον πολύτιμα και πιο εύκολα διαθέσιμα στους εμπόρους ανακύκλωσης.
...κι εδώ μαζεύει κουτιά από μπίρες.
Η Καμπότζη είναι μία από τις φτωχές χώρες στον κόσμο και εύφορο έδαφος εκμετάλλευσης από τις πολυεθνικές, τόσο για τα πάμφθηνα εργατικά της χέρια όσο και για τη γη της. Το μέσο εισόδημα είναι λιγότερο από 32 δολάρια τον μήνα. H χωματερή του Anlong Pi είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της τρομακτικής δυστυχίας.
Έκτασης περίπου όσο 11 γήπεδα ποδοσφαίρου, απέχει 240 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Πνομ Πενχ και 30 χιλιόμετρα από το θέρετρο Siem Reap με τους 140.000 κατοίκους του, που διαθέτει μεν διεθνές αεροδρόμιο, αλλά όχι χώρο υγιειονομικής ταφής των σκουπιδιών.
Όλο τον χρόνο τα οικιακά απορρίμματα συλλέγονται και πετιούνται στον λάκκο του Anlong Pi, πολύ κοντά στο διάσημο σύμπλεγμα ναών Angkor Wat, που βρίσκεται σε κάθε τουριστικό οδηγό για την Καμπότζη και δέχεται εκατομμύρια επισκέψεις κάθε χρόνο. Πολλοί από τους τουρίστες πλέον κάνουν μια στάση εκεί και για μερικά σεντς φωτογραφίζουν ως «σουβενίρ» και τη βρωμερή, ακραία δυστυχία των ανθρώπων των σκουπιδιών.
Τα παιδιά είναι πολύ χρήσιμοι εργάτες: είναι ελαφριά και δεν «βουλιάζουν» στους σωρούς των σκουπιδιών, που πολλές φορές πλέουν πάνω σε λίμνες νερού.
Μόλις φθάνουν τα φορτηγά για να αδειάσουν τα σκουπίδια αρχίζει και ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση των 300 οικογενειών που ζουν εκεί.
Για να κερδίσουν το «αξιοπρεπές» μεροκάματο του ενός δολαρίου την ημέρα, θα πρέπει να μαζεύουν περίπου 4 κιλά ανακυκλώσιμων πλαστικών ή μετάλλων την ημέρα. Γυαλί, χαρτί και κυρίως χαλκός είναι τα πλέον πολύτιμα και πιο εύκολα διαθέσιμα στους εμπόρους ανακύκλωσης.
Τα παιδιά
Σομπούρν, ετών 11
Ποζάρει το κοριτσάκι για μια φωτογραφία, ενώ μαζεύει ό,τι βρει από τα σκουπίδια που μπορεί να χρησιμεύσει για φαγητό. Μαθήτρια της Β' Δημοτικού, βοηθάει τους γονείς της μαζεύοντας το πρωί τα «χρήσιμα» σκουπίδια στη χωματερή που ζουν, πριν πάει το απόγευμα στο σχολείο.
Τάι, ετών 15
Τελείωσε το δημοτικό και ζει από τα σκουπίδια κερδίζοντας, όπως λέει, πέντε ολόκληρα δολάρια τον μήνα.Σέου, ετών 13
Ο Σέου κερδίζει 25 σεντς την ημέρα. Εδώ έχει καρφώσει έναν ανανά από τον σωρό των σκουπιδιών με το κοντάρι του.......κι εδώ μαζεύει κουτιά από μπίρες.